“The people that say, “your dreams are impossible”
have already quit on theirs”
(Grant Cardon)
Wie is de man achter dit project om de wereld rond te lopen?
Mijn naam is Tom Boerman, 33 jaar oud en opgegroeid in het kleine plaatsje Hardinxveld-Giessendam, vlakbij Rotterdam. Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door sport. Ik groeide op in een groot gezin en had regelmatig behoefte aan wat ruimte. Naar buiten gaan, sporten en avonturen beleven was hierop het beste antwoord. Wielrennen, atletiek, hardlopen, hiken en bergbeklimmen zijn de belangrijkste sporten voor mij geweest. Zij hebben mij fysiek een solide en sterke basis gegeven om zo’n extreem en uitdagend avontuur aan te gaan als dit.
Net als vrijwel ieder ander draaide mijn leven al snel om werken, geld verdienen en de rekeningen betalen. Hoe vaker ik echter op reis ging, hoe nieuwsgieriger ik werd. Een niet te temmen drang om meer te ontdekken, de wereld te zien en een diepe wens naar vrijheid. Ik vind het bijzonder fascinerend om te zien hoe de westerse wereld omgaat met de zoektocht naar geluk. Al snel vroeg ik mij af hoe ik hierin stond.
“Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door sport. Ik groeide op in een groot gezin en had regelmatig behoefte aan wat ruimte.”
Ik studeerde en zocht jarenlang naar de essentie van het leven. En naar hoe ik een leven zou kunnen leiden waar ik vol trots en met genoegen op terug zou kunnen kijken. Het leven van je dromen. Seminars, boeken, podcasts en vele studies verder kwam ik erachter dat alles valt of staat met keuzes.
Is er een bepalende keuze geweest in dit proces van ontdekken?
Het moet ergens in het najaar van 2016 zijn geweest. Het was een grauwe grijze zaterdagmiddag. Ik had mijn laptop op schoot en voor ik het wist raakte ik verzeild in eindeloos YouTube-filmpjes kijken. Plots werd mijn aandacht getrokken door een video waarin ouderen aan het woord kwamen over waar zij spijt van hebben gehad in hun leven.
Het was schokkend om te horen dat, niemand uitgezonderd, zij spijt bleken te hebben van dingen die zij niet gedaan hebben in hun leven. Alle avonturen en kansen die zij hadden laten lopen.
Ik realiseerde mij dat ook ik eens zal sterven. Al snel begon ik te werken aan een lijst met dingen die ik ooit nog eens wilde doen in mijn leven. De lijst werd zo lang dat ik automatisch dacht om dit te bewaren voor na mijn pensioen. Tot ik mij realiseerde dat er misschien geen later zal zijn. Ik startte mijn eigen bedrijf en werkte mijzelf een slag in de rondte om zoveel mogelijk te sparen voor mijn plannen. In het voorjaar van 2018 liet ik alles achter en verkocht ik de meeste van mijn bezittingen om op wereldreis te gaan. Toen ik terugkwam na zes maanden was de lijst nog steeds daar. En dat niet alleen, hij bleek alleen maar langer geworden te zijn.
Wanneer kwam je op het idee om de wereld rond te gaan lopen?
Het was in de zomer van 2019 tijdens een backpacktrip door Bulgarije met een travelbuddy. Ik was al lange tijd aan het nadenken over iets groots, iets levensveranderend. Maar ondanks vele ideeën had ik nooit dat euforische gevoel. Terwijl ik op deze trip vertelde over de maanden die ik door de wildernis had getrokken, kwam er iets los in mij. Ik herinner het me nog goed. Die morgen werd ik wakker en uit het niets wist ik het. “Ik ga de wereld rondlopen!” Beiden wisten wij direct dat dit het was. De rest van de trip discussieerden we erop los over hoe groots dit was, welke route ik eventueel zou kunnen nemen en hoe ik dit zou kunnen combineren met het ophalen van geld voor een goed doel.
“Die morgen werd ik wakker en uit het niets wist ik het. Ik ga de wereld rondlopen!”
“Als je niet aan jezelf en je eigen gedachten kunt ontsnappen en je volledig op jezelf aangewezen bent, ontwikkel je een bijzondere zelfliefde en waardering voor wie je bent als mens”
Zoals je al zei: het is groots! Heb je ervaring met dit soort expedities?
Jazeker, ik heb te voet meer dan 3.500 kilometer door de wildernis van Nieuw-Zeeland en de Himalaya getrokken. Vrijwel volledig zelfvoorzienend met mijn waterfilter, tent en de belangrijkste tools om te overleven. Daarnaast heb ik delen van de PCT (Pacific Crest Trail) en de CDT (Continental Divide Trail) gelopen. Ook heb ik het een en ander aan ervaringen opgedaan met het succesvol beklimmen van bergen in de Franse, Italiaanse en Zwitserse Alpen en de Himalaya. Ik ben zeker geen Bear Grylls, maar ik weet heel goed hoe te navigeren en zelfredzaam te zijn in de wildernis. Een ander belangrijk onderdeel is het vermogen om te verbinden met onbekenden. Denk aan het aankloppen bij volslagen onbekenden voor water of een overnachting. Ook moet ik in mijn eentje grote geïsoleerde en afgelegen gebieden doortrekken. Door mijn ervaring heb ik het vertrouwen dat ik dit kan.
Ja wat betreft die eenzaamheid. Vijf jaar is een lange tijd!
Gelukkig hoef ik niet alles in één keer te lopen. Ik heb wat tussenstops in gedachten. Maar wat belangrijker is: ik ben niet bang om alleen te zijn. Tijdens maandenlange tochten door de wildernis kwam ik erachter dat er iets magisch gebeurt in het brein. Als je niet aan jezelf en je eigen gedachten kunt ontsnappen en je volledig op jezelf aangewezen bent, ontwikkel je een bijzondere zelfliefde en waardering voor wie je bent als mens. Een bijna duizelingwekkende ervaring die bijzonder veel indruk op mij heeft gemaakt. Daarnaast heeft vrijwel alles waar wij in de westerse maatschappij aan denken gedurende de dag, te maken met het verleden of de toekomst en niets met het leven in het moment. Wandelen is een goede manier om die onzichtbare stem in het hoofd naar de achtergrond te drijven en in connectie te komen met mijzelf. Al moet niet onderschat worden dat ik duizenden en duizenden mensen zal ontmoeten langs de weg. Ik zal immers een bezienswaardigheid zijn met een gesponsorde walking trailer en een prominente Nederlandse vlag fier wapperend in de wind.
Maar waarom juist dit specifieke project?
Ik herinner mij een klimexpeditie in Nepal. Een waanzinnig mooi land met zijn imposante Himalayagebergte. Maar ook een land met grote tegenstellingen door de lage levensstandaard en armoede. Die ervaring deed mij realiseren hoe gezegend wij zijn in Nederland. Een land vol oneindige mogelijkheden. Ik realiseerde mij ook dat ik niet langer alleen maar dingen voor mezelf wil doen, zoals het kopen van spullen en reizen voor mijn eigen plezier. Ik geloof dat we allemaal iets bij moeten dragen aan het grote geheel hier op aarde. De verwachte aandacht die dit project met de jaren zal krijgen, biedt ook hiervoor mogelijkheden. Ik heb mijn eigen stichting opgericht die geld ophaalt voor schrijnende projecten die ik onderweg tegenkom. Daarnaast heb ik altijd gedroomd over het leven van een explorer. De wereld met al zijn schoonheid en diversiteit in culturen heeft een onwaarschijnlijke aantrekkingskracht op mij. Net zoals de Nederlanders honderden jaren geleden de wereld ontdekten, wil ik die op mijn eigen manier ontdekken, te voet. Prachtige ingrediënten om plezier en een goede daad te verenigen, denk je niet?
Ja het klinkt als een prachtig recept. Maar lopen Tom, ik bedoel er zijn vele makkelijkere en comfortabelere manieren om te ontdekken en te verbinden met mensen.
Alles draait om het avontuur. Lopen is een totaal andere manier van vervoer dan bijvoorbeeld met de fiets of de auto. Ik kan veel dieper doordringen in afgelegen gebieden en hier connecten met mensen. Het is echt een fascinerende manier om een land te ontdekken. Je komt met oneindig veel mensen in aanraking en het voelt alsof er om iedere hoek een totaal nieuwe wereld te ontdekken valt. Je bent zo bewust van alles dat je het gras bijna letterlijk ziet groeien. Niet dat ik zo langzaam ben, maar je snapt wat ik bedoel. Lopen en hiken in de natuur maakt iets los in een mens. Je komt heel dichtbij jezelf, wat redelijk beangstigend is soms. Alsof ik terugga naar de basis van ons bestaan. Alle zin en onzin van de meeste westerse zaken doen er niet meer toe. Het roept een oergevoel op waarvan ik nooit geweten heb dat het bestond, tot ik hiermee begon. En om eerlijk te zijn hou ik van dit soort belachelijke plannen. Het is gestoord om de wereld rond te lopen, maar juist dat vind ik prachtig. Ik bedoel, 40.000 kilometer! Belachelijk!
Daarnaast leven wij in een cultuur waarin we geleefd worden. Er wordt zoveel van ons verlangd. Lopen brengt de rust terug in onszelf. En het feit dat er meer mensen op de maan hebben gestaan dan dat er de wereld hebben rondgelopen, geeft wel weer hoe uniek dit is. Juist dat vind ik interessant. Ik zal alles moeten ontdekken, simpelweg omdat er op het internet weinig tot niets te vinden is.
Je vertelde vrijwel volledig zelfvoorzienend te zijn. Krijg je wel hulp onderweg?
Absoluut! Mijn ervaring is dat de meeste culturen ongelofelijk gastvrij zijn. Als je alleen door een land trekt, heb je andere mensen nodig. Vragen om water of het opzetten van je tent op iemands land is heel normaal. Het heeft mij verbaasd hoe vaak mij een maaltijd of slaapplek werd aangeboden. Dit leidt vaak tot de prachtigste avonden met mooie verhalen en evenzovele barbecues. Die connectie is ook iets wat ik nadrukkelijk op zal zoeken. Of dit nu in de bergen van Bolivia, de outback van Australië of de binnenlanden van Iran is. Doordat ik alleen loop, kom ik weinig intimiderend over en verwacht ik vaak op deuren te kloppen de komende tweeduizend nachten. Daarnaast heb ik support van diverse mensen van over de hele wereld. Zij helpen mij met de voorbereidingen en zullen ook gedurende mijn tocht advies blijven geven of zaken voor mij uitzoeken.
